κουφωμός

κουφωμός, ὁ (Μ)

κουφαμάρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < *κουφώ, αμάρτυρος παρλλ. τ. του κωφόω/-ῶ ή από αμάρτ. *κωφωμός (< κωφῶ)].